niemanders-logo

DONEER
op voordekunst.nl

niemanders-logo

Album

SKYCRASHER
Instrumental

VAN NIETS NAAR IETS
Van niets naar iets, 
                                   van iets naar niets 
Van niets naar iets, 
                                   van iets naar niets

Ik ben Jantje, blus m’n eigen binnenbrandjes,
sneller dan m’n schaduw, kan vliegen als een zwaluw
Ik viel als kind in een ketel met pep, pep pep!
Bommetje rikketik, bommetje hard,
eindbaas van de finish en van elke start,
loop onder alle ladders door als ik trap
Ik zit er bovenop en heb de vinger aan de knop,
zet m’n hakken in ’t zand en heb m’n toko in de hand,
creëer met handen en woorden mijn eigen rookgordijn
Ik ben een woordenaar, ik ben een rijmelaar,
ik ben een goochelaar en heb m’n zegje klaar
Met mijn blik, mijn handen en mijn rappe tong,
hou ik me staande tussen Adri, Momo en King Kong

Ik ben Jantje en ik woon in jullie krantje,
‘k wil goud in m’n strakke kaken, ik ga ’t maken
Ik blijf actief en je ziet me in het veld,
maar er is geen genade meer in de straat,
’t is elke dag afwachten wie de kist in gaat
Chimboys komen je halen, je moet betalen

Dit is mijn leven, dit is mijn pijn,
dit is mijn leven, mijn waarheid

Ik zie die haters altijd slecht over me praten,
maar als je godverdomme fokt met mij dan krijg je zes gaten

Dit is mijn leven, dit is mijn pijn,
ben in de bajes, dat is realiteit
Dit is mijn leven, dit is mijn pijn,
dit is mijn leven, mijn waarheid

Bewakertje, schreeuw toch niet, ik ben al gestraft,
denk je dat het helpt wanneer je tegen me blaft?
Ik kan jou zomaar aan met je onnozele kabaal,
ik ‘trap’ je bont en blauw, want ik ben geniaal, verbaal
Straks ga ik van niets naar iets…

DIE OGEN
Een handelaar in dagdromen was ik
en verkocht mezelf een nachtmerrie,
dus nu zit ik op m’n blaren, op m’n reet

Ik ben de kat in mijn eigen zak
en nu denk ik, geen handjeklap, geen vuistje knal,
oh nee, nee, niet aan kogelhard, niet aan kogelhard

Nu voel ik die ogen in mijn rug, in mijn rug
ik zie het onderhuidse, hoor mezelf denken, oh man wat doe ik hier?
Ik zie ze kijken, ze lijken op verduisterde manen
die kopje onder gaan in grote psychische oceanen
gespannen bogen, gebalde ogen met twee inkttranen
als een bosbrand trekt die blik over mijn rug en in mijn lijf
God gaf me een time-out, zo zag ik het eerst
als een aangevreten schaduw acteer ik nu op de rots

Er lopen hier figuren rond die zo rot vanbinnen zijn
dat er paddenstoelen in hun kop groeien

Ik heb het koud, verdomde koud
binnen die muren trek ik mijn eigen muren op,
via het oog van de naald in de bek van het beest,
in deze jungle, elke dag ‘feest’, polonaise-malaise 
fout, time-out, no walkabout
kloterit, gangstershit, snakepit, 
vastgeklit, bruin en wit, 
shit, ik zit 

FOUTE SHIT 
Dit is het leven dat ze me hebben gegeven
en dit is het leven wat ik er allemaal van gemaakt heb

Money-cash-doekoe is de basis, in casu,
de handel en mijn wandel laten zien ook wie de baas is
Scotoe wil me pakken, zonder enig bewijs,
maak gebruik van m’n recht, kom maar op met je eis
Blijf rustig, niet tuchten, assie blazen, luchten,
pak de motherfucking boel weer op en pluk de vruchten,
maar het loopt iets anders, akelige situatie,
tussen nu en de toekomst zit een hele dikke spatie

Dit is foute shit, foute shit, dit is foute shit
Je bent toch zo’n grote boy, bent toch zo’n grote boy, je bent toch zo’n grote boy,
maar kijk waar je nu zit boy, foute shit – kaboem

Dit is het leven dat ze me hebben gegeven
en dit is het leven wat ik er allemaal van gemaakt heb
Dit is het leven dat ze me hebben gegeven
en dit is het leven wat ik er allemaal van gemaakt heb

Nadat ik tegen de lamp liep, ging er een lampje branden
en zag ik het licht
Het was eerst zo donker, maar door alles wat er gebeurde,
zag ik plots stipjes licht
Jarenlang had ik een bijna ziekelijk blind verlangen naar willen ontdekken,
ik was een stronteigenwijze criminele Albert Einstein en wilde mijn kasje spekken
‘We zijn bij de kern,’ zei de leraar ooit,
maar wat is dan de kern van de kern, de kern van de kern,
de kern van de kern? vroeg ik me af

Dit is foute shit, foute shit, dit is foute shit,
foute shit – kaboem 
Je bent toch zo’n grote boy, bent toch zo’n grote boy, bent toch zo’n grote boy,
maar kijk waar je nu zit boy!
Foute shit – kaboem
Foute shit – kaboem boem boem
Foute shit – kaboem
Foute shit – kaboem kaboem kaboem

DE LIJNEN STAAN OPEN
Ik smokkel en ik sprokkel, wil het naar binnen hebben in mijn hoofd,
wil de lampjes zien branden aan een lang lint in mijn kop, prettig verdoofd,
radertjes blijven draaien, ik blijf maar graaien in Gods grabbelton

De lijntjes die lopen en de winkel is open

Ik kruip over de vloer van mijn bovenkamer, die cel is de hel en zit dicht,
ik sloop de meubels uit die bovenkamer, richt mijn universum in met licht,
waai erin, kom erdoor, slecht de muur, kruip eronder, kom hier als de donder!

De lijntjes zijn open, kan naar de winkel lopen
De lijnen staan open, hoef m’n hersens niet te verdopen

Bij mij op cel een familiemuur, ze lacht zo zoetjes, maar het voelt zo zuur,
ik wil haar voelen, geen pillenkuur, elke prijs nu, is mij te duur
Ja, elke prijs nu, is mij te duur, vanaf de foto knikt ze, ze kent mijn vuur,
maar ik ben een blijver, heb een blijver als buur, maar elke prijs nu is mij te duur

Ze zuigen mijn energie,
ze zuigen mijn energie,
ze zuigen mijn energie weg
Ik zeg: ‘Ze trekken me leeg, ze trekken me helemaal leeg,
ze trekken de stekker uit mijn wakende wekker, dan pas op!’

Goeie maat, uit je plaat, strenge praat, rode kaart, breng die energie weg

Zie geen konijntjes lopen, hoef mijn hersens niet te verdopen
Al zijn de lijntjes open, wil mijn rust niet verkopen

Bij mij op cel een familiemuur, ze lacht zo zoetjes, maar het voelt zo zuur,
ik wil haar voelen, geen pillenkuur, elke prijs nu, is mij te duur
Elke prijs nu, is mij te duur, vanaf de foto knikt ze, ze kent mijn vuur,
maar ik ben een blijver, heb een blijver als buur, maar elke prijs nu is mij te duur.

DE MIER
Ik als kleine mier hoor vele verhalen
over eenzaamheid en pijn en in zovele talen,
ik hoor ze ’s nachts praten in hun dromen,
terug op aarde, vielen uit hoge bomen

Snelle jongen met z’n slangentong
rapt de psalmen van het hoerenjong
‘Fuck you, de money is mijn goeroe,
sosa, putas, pipa, doekoe, doekoe, doekoe…’

Daar zit er één, groeit door berouw,
houdt zich vast aan zijn zoon en vrouw
Eén cel verderop, ander verhaal,
ging voor de cash en totaal geen moraal

Hij heeft de lijm waar zijn waarheid aan hecht,
hoort bij de rap en de beat als een boom bij de specht,
gooit de straat dwars door jullie daken,
pimpt zijn verhaal, de gedane zaken

Ik zie ook de majes-bajesteiten,
die hier als Mozes zeeën kunnen splijten 
Harde jongens hebben ook zachte kantjes, 
maar verstoppen zich achter hun losse handjes

De bajes is eigenlijk net als de kerk,
demonen en engelen aan het werk
God woont daarboven in zijn pandje
en hier vallen we allemaal door zijn mandje

Hoeveel stappen zal hij hier zetten, 
zal hij hier maken
Hoeveel stappen zal hij hier maken,
zetten, maken, zetten
Hoe vaak zal hij hier terugkomen?

Het leven hier duur voor sommigen een eeuwigheid,
ze worden verteerd door schuldgevoel en diepe spijt
De ‘Dramasutra’, ’t is een open boek,
politie, justitie, verloren positie, vallend doek

Ik ben de mier en loop door alle blokken,
zie de hyena’s die de nieuwkomers fokken,
ik hoor de bonkers, zie de pronkers, die hun ego lakken
en bij de douches hadden ze een pedo goed te pakken

Er wordt ook gelachen, gezorgd voor elkaar,
kleine lichtpuntjes in deze film noir
Angelo past op bejaarde Manolo,
die hier zal sterven, die oude diabolo

Hoeveel stappen zal hij hier zetten,
zal hij hier maken
Hoeveel stappen zal hij hier zetten,
zal hij hier maken
Hoe vaak zal hij hier terugkomen?

I WON’T BREAK
Struggles and fights, those are the days of my life,
convicted at a trial, now I’m chained for a while
I stand without fear, when judgement appears,
no sadness or tears, when they want to lock me up for years

Lights out, lights out, lock down, I am locked down, but I ain’t knocked out,
all I want is a fair shake at a fight, but this isn’t right

Now it’s time for a change, the whole fucking system is a waste,
I’m like an enemy of the state, but all I want is justice for my case
Now that I’m gone, I gotta turn my back into stone,
I’m feeling way too strong, ‘cos I know the prosecutor got it wrong

Lights out, lights out, lock down, I am locked down, but I ain’t knocked out,
all I want is a fair shake at a fight, but this isn’t right,
oh nooooooo
I’m making my way like a lion in a cage,
so make no mistake, in this prison I won’t break

WAKKERMAKKER
In mooie dromen geloven is beter dan het vertellen van sterke verhalen
Met grootheidswaan en diepe lege zakken, man man man,
vertellen ze opgepompte gangsterverhalen
Ik reis liever met de bus, reis liever met de bus,
dan dat ik rijd in een wagen die ik nog moet afbetalen
Ik reis liever met de bus, liever met de bus,
dan dat ik halve nachten schulden tel in plaats van schapen
Ik ben wakkerder dan wakker makker, wakkerder dan wakker makker,
ik druk me niet uit om indruk te maken, gouden bergen, je valt ervan af
Officieren stellen hoge eisen, maar jij loopt onder die hoge latten, latten, 
dure latten, dan reis ik liever met de bus, reis liever met de bus,
dan dat ik pronk met een veer die door de deurwaarder wordt afgepakt
Ik reis liever met de bus, reis liever met de bus,
dan dat ik leef op grote voet in te nauwe schoenen
Nee nee nee
Ik ben wakkerder dan wakker makker, wakkerder dan wakker makker
Ooow, ik zit liever in die bus, reis liever met de bus
Ik hoor hun krachtige woorden waarmee ze buiten scoorden,
maar hierbinnen zijn het lege hulzen
Liever met de bus, ikke ja, veel liever met de bus,
dan dat ik rap en ik opschep, hier in dit huis vol met dichte deuren
Dan ga ik liever met de bus, dan zit ik maar in die bus, 
ik wil mijn eigen glimlach zien wanneer ik in de spiegel kijk
en als het moet, ga ik te voet, want mijn hart is niet bankroet
Ik maakte me vrij, reken me niet rijk, ze kunnen nu rekenen op mij,
laat mij maar in mijn dromen geloven, want wat niet is kan nog komen

BALLADE VAN HET ZWARTE SCHAAP
Onder een slecht gesternte opende ik mijn ogen,
met een 2-0 achterstand en geen troef in mijn hand
Ik weet dat wat ik deed, ’t verdient geen applaus,
ik was niet bepaald een heilige, niet roomser dan de paus 

Laten we wel wezen, jullie zien niets in mij,
en wat je wél ziet, is gebrandmerkt en niet vrij
en kom ik dichterbij, houd ik je uit je slaap
In zeven sloten spring ik steeds, ik ben het zwarte schaap
Ik loop uit de pas, spring uit de band, ik ben het zwarte schaap

Oh, ik kan je shit vertellen, geen dichter zal ’t ooit spellen,
ik kom op plekken waar ze van de kou verrekken,
zonder hoop, met een hoop ellende en allen met dezelfde zwarte wol,
ze gaan allemaal ten onder aan personal rock and roll

Ik vind wel weer een plekkie, al is het nooit voor lang,
ik ken geen hekjes, hokjes, maar zit wel in ’t gevang
Alles wat ik zeg is een leugen of een broodje aap,
ja, niet meer dan het geblaat van dat zwarte schaap,
niet meer dan het geluid van een zwart schaap

Een hoofdstuk echt afsluiten, ik ben er niet toe in staat,
lees mijn hand, lees mijn sterren en volg mijn rode draad,
’t verleden drukt te hard op me, ben moe, vergeef me dat ik gaap,
met alle schijn tegen, zing ik de ballade van het zwarte schaap

KOPFKINO
De boze toon uit de telefoon bleef zich om mijn wezen krullen
onder een oorverdovend en wankel kloppend hart
daalde alles in: een angstig zwart dat mij bezat,
het script is binnen en dan gaat het spoken,
continu die film omdat de lijn werd verbroken
’t Suckt me levenloos en ’t voelt eindeloos,
ik draai m’n rondjes in die betonnen tyfusdoos,
’t heeft ons bij de ballen, met z’n allen alleen,
we rijgen de dagen als doffe kralen aaneen
en nog een dag
                       en nog een dag
                                              en nog een dag
                                                                     en nog een dag
                                                                                            KOPFKINO

Maar elk uurtje dat je slaapt zit je niet
en dan droom je over lepeltje, lepeltje,
en word je wakker van een ander lepeltje,
die eikel die tikt vaak de halve nacht door
’t geeft je rust een nekschot in dit klotedecor
Oooooooo…

En het gaat maar door en door en door
’t treitert de stilte in, van je KOPFKINO
en dan komt er weer een dag
                                                en nog een dag
                                                                       en nog een dag
Aan de telefoon ga ik niets meer zeggen,
moet geen bange woorden uit dromen opdreggen
Ik geloof nu in wat minder gesprekken, dus
Gute Nacht, Feinde! Gute Nacht, Feinde!

Elk uurtje dat je slaapt zit je niet
dan word je wakker van het ijs in de ijskast,
je hoort ’t groeien en je cel is als een klankkast
Je zou willen dat je voor je rust wat had gescoord,
je wilt de monden dichtnaaien van de stemmen die je hoort,
van de stemmen die je hoort
Ooooooo…

En het gaat maar door en door en door
’t treitert de stilte in, van je KOPFKINO
en dan komt er weer een dag 
                                                en nog een dag
                                                                       en nog een dag
                                                                                              KOPFKINO

WALK A MILE
Come to the light, when the darkness arrives,
the hopeless will fall, when there’s no one to call
I’ve been there before, like my life was no more
than a ghost among men, I was a stranger to them,
but now I found my way back into the light,
I’m telling you the story of my life,
the way it knocked me down before
I fought my way back up to the top,
so I found the strength to stand up
on my feet and walk a mile

I’ve lived like the dead, with no future ahead,
with my bottle as my only friend and the problems that I have,
my story came to an end, I held a gun in my hand
I shot a stranger in his head, now I’m serving ten in the end,
but now I found my way back into the light,
I’m telling you the story of my life, 
the way it knocked me down before
I fought my way back up to the top,
so I found the strength to stand up
on my fee tand walk a mile

JOE
Joe is lying on his bed, on his chest a scratchpad
he looks like he’s just seen a ghost
The echo of the voice that speaks from the book
comes back about a thousand times
Joe’s like an elephant finding the bones of his own kind, his brother 
you have to look tough, don’t let anyone see
the fear and tears that flow down your face so freely
Some break their teeth on those bars,
poor Joe doesn’t even have the jaws
and he can’t chew the lines his brother once wrote
oh no… and he’s thinking:
So here I am, lying awake, my breath is like 
the heaving of the oars, alone at sea
Que sera, sera, but what about pa and ma?
I don’t know, I don’t know,
that’s why this jailbird sings songs, sings sings sings
velvet notes with a heart full of pain
Wonder years end in tears,
that’s why this jailbird sings songs, sings sings sings
velvet notes on a harp of ice
Wonder years end in tears,
and we can only see the stars when it’s dark, when it’s dark
I’d like to see the stars when it’s dark
‘There’s no light! I can’t fight!’

DE BLAUWE ZAK
Ik zat er binnen, ondersteboven, vele dure jaren
nu ben ik eindelijk buiten en zit ik weer op m’n blaren
Ik heb geen huis, slechts het kastje en de muur
en daar tussenin gaat het door, oh, raak niet overstuur

Ik zit in zak en as met m’n blauwe zak
‘Hier, een ruggetje voor het gemak.’
‘Nee, ik heb nu een schone lei en ben net vrij,
wil m’n kinderen weer zien van heel dichtbij.’

Ik wil weer grond, solide grond onder mijn voeten,
een weg die ik kan gaan, heb het gehad, met al dat boeten
en ook niet meer tot aan mijn knieën vast in de straat,
want dat is de rode loper die linea recta richting de bajes gaat

In zak en as met een dooie mus
‘Hier, twee ruggen voor ’n kleine klus.’
‘Nee, ik heb nu een schone lei en ben net vrij,
ik wil slechts een dak in deze maatschappij.’

Een onbeschreven blad, dat zal ik nooit, nooit meer zijn,
maar ik moet ervan af, van al dat venijn 
Toe, geef me dan voor wat gemak iets van een stippellijn
langs het ravijn, iets zonneschijn tegen mijn zielenpijn

Want oude levens zijn nooit uitgeleefd als je de banden niet verbreekt,
wanneer herinneringen het donker inkleuren, zodat je toekomst verbleekt,
maar hou je rug maar ‘ns recht, wanneer je jezelf amper kan vergeven,
dan ligt er van alles op de loer, terwijl het enige dat telt is: je kids liefde geven

De regels binnen, ja, die zaten strak,
maar ook hierbuiten met mijn blauwe zak
‘Hier heb je drie ruggen, ga mee op actie.’
‘Nee, da’s een taxi, terug naar m’n cel.’
‘Maar het is kinderspel!’
‘Nee, dankjewel, ik hoorde de bel van die laatste ronde wel.’

SOFT LANDING
Instrumental


nieuwsbrief

Wil je op de hoogste blijven van onze ontwikkelingen, meld je dan aan voor de nieuwsbrief

* verplichte velden
We gaan vertrouwelijk om met je gegevens

Sponsors